Wederom is Nicci French er in geslaagd een thriller af te leveren die je van het begin tot het einde aan je stoel gekluisterd houdt!
De thrillerserie over Frieda Klein is met Donderdagskinderen in het midden aangekomen. Hiervoor verschenen Blauwe maandag, Dinsdag is voorbij en Wachten op woensdag. Er zullen nog drie delen volgen voor de resterende dagen van de week. Het is tijd om de balans op te maken en te oordelen of de serie tot nu toe aan de hoge verwachtingen vooraf voldoet.
Het is nu duidelijk dat de afzonderlijke delen van de serie zich niet of nauwelijks los laten lezen. In feite is de serie een doorlopend verhaal dat in zeven stukken is geknipt.
De hoofdpersoon in de serie is psychoanalytica Frieda Klein. Ze is een mysterieuze vrouw, erg op zichzelf en bovendien bang voor intimiteit.
Je zou verwachten dat een psychoanalytica haar eigen psychische problemen heeft opgelost voordat ze haar cliënten helpt bij het oplossen van hun problemen. Niets is echter minder waar. Al vanaf het eerste deel is het duidelijk dat Frieda Klein net als haar cliënten de nodige problemen en geheimen heeft. Tot nu toe koos ze ervoor over haar problemen te zwijgen en er voor weg te lopen.
In Donderdagskinderen vertelt Nicci French over de bron van Frieda’s trauma’s. Frieda keert terug naar Braxton, waar ze haar jeugd doorbracht. Maddie, een vroegere klasgenote die Frieda 23 jaar geleden voor het laatst zag, is bij haar gekomen voor advies over haar tienerdochter Becky. Het gaat niet goed met haar dochter en Maddie wilt graag dat Frieda eens met haar gaat praten. Het lukt Frieda om Becky’s vertrouwen te winnen. Het blijkt dat Becky en Frieda exact hetzelfde is overkomen in Braxton. Frieda gelooft niet in toeval en is ervan overtuigd dat degene die dit bij Becky heeft gedaan, het 23 jaar geleden ook bij haar heeft gedaan. Er zit voor Frieda niets anders op dan de demonen uit haar jeugd te trotseren en terug te gaan naar de plek die ze hevig getraumatiseerd verliet. Dat kwam onder andere omdat niemand haar geloofde. De politie niet, haar moeder niet. En nu herhalen de gebeurtenissen zich, want ook Becky’s moeder gelooft Becky niet. Frieda geloof haar wel en is vastbesloten uit te zoeken wie de dader is.
Er is een verschil tussen de Frieda nu en de Frieda toen. De Frieda van nu heeft echte vrienden die haar steunen zoveel ze kunnen en Frieda toelaat.
Mocht je denken dat Frieda een open boek is nu ze met haar vrienden, die haar nauwelijks echt kennen, over haar jeugd moet praten, dan heb je het mis. Frieda blijft gesloten over alle andere zaken en doet nog steeds dingen die niemand begrijpt, zoals het opeens uitmaken met haar vriend die speciaal voor haar naar Londen verhuisde.
Nicci French is er wederom in geslaagd een spannende psychologische thriller te schrijven over Frieda Klein. In bepaalde opzichten is Donderdagskinderen een pageturner te noemen. Het boek laat zich achter elkaar uit te lezen, niet alleen vanwege het verhaaltempo dat hoger ligt dan we gewend zijn van Nicci French, maar ook door de goed opgebouwde plot en omdat je dichter bij Frieda wilt komen. Iedere bladzijde hoop je wat meer te weten te komen over deze mysterieuze vrouw en haar geheimzinnige verleden. Net als je dichtbij bent, slaat ze de deur dicht en weet je nog steeds niets. Een prachtig spel.
Het zorgt er ook voor dat je uitkijkt naar de volgende drie delen omdat daarin wellicht meer geheimen van Frieda onthuld zullen worden. Zou het Frieda lukken om zich echt open te stellen voor haar vrienden en een echte intieme relatie aan te gaan met iemand?
Kortom, iets om naar uit te kijken!