Pageturner met diepgang
Het is volgens mij volkomen terecht dat Lieve mama vorig jaar de Gouden Strop, de prijs voor de beste Nederlandstalige misdaadroman won. Lieve mama heeft alles wat je mag verwachten van een kwaliteitsthriller: een origineel uitgangspunt, een goed verhaal, een goed opgebouwde plot met de nodige wendingen, herkenbare, levensechte personages en een prettige schrijfstijl die het leesgenot verhoogt. Het lijkt een contradictio in terminis maar Lieve mama is een pageturner met diepgang.
Verhaal
Helen woont met haar man Werner en hun drie puberkinderen in een kast van een huis, aan de rand van het dorp gelegen. Als ze op een avond thuiskomt, is er net een overval in hun huis gaande. Haar man is gewond. Heleen ziet een pistool liggen en schiet de overvaller neer. Als die vervolgens ter plekke sterft, kiest Werner voor een andere aanpak dan je zou verwachten. Hij heeft een aantal all-you-can-eatrestaurants onder zijn hoede. Als bekend wordt dat er bij hen een overvaller is neergeschoten geeft dat volgens hem veel gedoe met de politie en de pers. De publiciteit zal niet goed zijn voor de zaken. Werner beslist daarom dat ze niet de politie bellen en zelf het lichaam zullen opruimen. Helen werkt in het ziekenhuis en kan via haar werk het lichaam wegwerken.
Ondertussen vraagt Ralf, het maatje van Brian, de overvaller, zich af wat er met hem is gebeurd. Ook weet hij niet wat hij tegen het best wel leuke vriendinnetje van Brian moet zeggen. En wat te denken van de moeder van Brian?
Het plan van Werner is weliswaar praktisch maar houdt geen rekening met de gevoelens van Helen, die het idee dat ze iemands zoon heeft gedood moeilijk te aanvaarden vindt. Ze kan er niemand over in vertrouwen nemen, ook Werner niet want die is nog afstandelijker dan hij hiervoor al was.
Oplossing
In de meeste thrillers waar de hoofdpersoon een probleem veroorzaakt dat moeten worden opgelost kiest de auteur voor een oplossing die in het echte leven niet mogelijk is. Of gaat de auteur voorbij aan de gevoelens die er bij een oplossing komen kijken. Esther Verhoef komt echter met een geloofwaardige en realistische oplossing voor het probleem van het wegwerken van het lichaam. Ook is er ruim aandacht voor de gevoelens van Helen.
Het verhaal zit goed in elkaar, zoals we dat gewend zijn van Esther Verhoef. Het bevat goed geplaatste cliffhangers en stukken die zo spannend zijn dat die enkel met ingehouden adem te lezen zijn. Precies op het moment dat je hebt uitgevlooid hoe een en ander elkaar steekt, blijkt het toch geheel anders te zijn. Geweldig, want dit zijn de momenten die bepalen hoe goed een thriller in feite is.
Sommige personages laten een mooie ontwikkeling zien, zoals Ralf. In het begin van het verhaal is hij een sneue, ontevreden puber, een meeloper. Hij verandert gaandeweg gedwongen door de omstandigheden.
Pubers
Iedereen die pubers in huis heeft (gehad) zal het gedrag van de pubers in Lieve mama herkennen. Soms lief, maar even zo vaak ook onuitstaanbaar en onhandelbaar. Ook zullen pubermoeders de houding van Helen begrijpen. Ze blijft altijd van haar pubers houden, ongeacht hun gedrag. En soms is wel heel lastig om met ze in één huis te wonen. De moeder van Ralf wekt medelijden op. Hoe meer ze hem onder haar vleugels wilt houden, des te meer afstand hij neemt van haar. Tragisch maar o zo echt.
Achtbaan
De fijne schrijfstijl van Esther Verhoef maakt dat het lezen, van dit boek, voelt als een achtbaan. Al lezend, in een razend tempo over de bladzijden. Af en toe langzaam omhoog en daarna met een enorme vaart naar beneden. Door een paar halsbrekende bochten op weg naar de verrassende ontknoping. En dan even tijd nemen om weer op adem te komen.
Deze perfecte thriller kan niet anders dan met 5 sterren worden beloond.